นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
588
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
588
หมวด : นิยายวาย
อัปเดตล่าสุด : 20 ธ.ค. 58 / 23:11 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
Santa Or Satan?
หากเป็นคุณ...คุณจะเลือกขอพรจากใคร?
แต่หากเป็นผม...ผมจะเลือกขอจาก...ซาตาน...
-ยูไอ-
สวัสดีค่ะพบกันอีกแล้วววว(?)
ก่อนอื่นต้องขอโทษนักอ่านจากเรื่องนู้น(?)ด้วยที่ป่านี้ยังไม่ได้เข้าไปต่อสักกระจึ๋ง
พอดีช่วงนี้เกิดเหตุจลาจลทางการบ้าน(มันคืออะไรฟะ?)เลยไม่ได้เข้าไปอัพเลย...แต่แอบโดดมาแต่เรื่องสั้นก่อน
555//หลบกระสุนปืน
เข้าเรื่องดีกว่าค่ะ
เรื่องสั้นเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นที่แต่งเข้าร่วมกิจกรรมของทาง “กลุ่มนัก(อยาก)เขียนมือใหม่ใจเกินร้อย”
ที่มาในหัวข้อ “ฉันคือแซนต้าที่จะมอบ...ให้แก่คุณ”
ซึ่งสารภาพกันตรงนี้เลยว่า...แต่งไปแต่งมามันไม่ได้เข้ากับหัวข้อเลย
555
แต่ไม่เป็นไรค่ะแต่งเพราะอยากร่วมกิจกรรมกับชาวบ้านเขาเฉยๆ
แต่ถ้าใครอยู่กลุ่มนี้ก็ช่วยกันโหวตน้องจิเวลลูกคนใหม่(?)ด้วยนะคะ
กระแสตอบรับดีอาจยืดเป็นเรื่องยาว(?) ความจริงคือตอนแต่งๆ อยู่พล็อตมันลอยมาเฉยๆ
ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ//โค้ง
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
SANTA OR SATAN
‘เ็น้อย..เหุใเ้าถึมานั่อยู่รนี้นเียวล่ะ’
เสียราบเรียบที่ไม่บ่บอวามรู้สึใัึ้นท่ามลา่ำืนที่เียบเหาและหนาวเหน็บ
เ็น้อยผู้นัุู่้อยู่ใ้้นไม้ที่ปลุมไป้วยหิมะเยหน้ามอผู้ที่เอ่ยำถามับเาพร้อมับหยาน้ำามามายที่พรั่พรูออมาาวาลมโ
‘ฮึ...ุาาลอส ฮึ ไม่ยอมฟัำออผม...ฮือ’
เสียเล็ๆ
ที่พูไ้ไม่ี่ำ็สะอึสะอื้นะยให่ทำให้ผู้เฝ้ามอมวิ้วหมุน้วยวามไม่อบใพลา้อหน้าเนียนใสอเ็น้อยที่บันี้แระเรื่อเพราะร้อไห้มาเป็นเวลานาน
หยาน้ำาเม็โยัพรั่พรูออาวาสีไพลินไม่านายหนุ่มอที่ะยืนมือออไปเ็ให้เบาๆ
ไม่ไ้
ฝ่ามือเย็นเียบที่ยื่นมาเลี่ยน้ำาบนแ้มทำให้เ็น้อยพยายามลั้นสะอื้นแล้วเพ่มอนรหน้าอย่าัๆ
ผมสีำยาวสนิทที่ถูรวบไว้้วยเือสีแสเหมือนับวาที่ราวับเรือแสไ้ในวามมื
ถึแม้ว่าวาู่นั้นะเย็นานาไหนแ่สำหรับเ็น้อยแล้วมันลับทำให้อบอุ่นในหัวใอย่าประหลานแนทั้สอ้าเผลออเ้าที่แนออีฝ่ายไว้แน่นราวับหาที่ยึเหนียว
‘แล้วเ้าออะไราานาลอสล่ะ..’
ายหนุ่มถามึ้นอีรั้เมื่อเห็นว่าเ็น้อยรหน้าหยุร้อไห้แล้ว
เ็น้อยะัไปนิหน่อย่อนะ้มหน้าล่อนวามเหาเอาไว้ไม่ให้พี่ายเห็น
แ่มีหรือที่อีนะไม่ทันสัเเห็น
นเ็ว่าั่ใอยู่สัพั่อนะเอ่ยำออนเอออมาในที่สุ
ริมฝีปาสีียับยิ้มอย่าถูใเมื่อฟัำออเ็น้อยบ
่อนะเอ่ยประโยที่เป็นั่ำลวให้หลลออมาเสียเบา...
‘หาานาลอสไม่รับฟัำออเ้า
ั้นเ้าพร้อมหรือยั...ที่ะร้ออพรา าาน ’
วันที่ 25
ธันวามเวียนมาอีรั้ เหล่าเรื่อประับหลาหลายสีเ้าับเทศาลถูนำมาประับไว้หน้าบ้านหรือามร้านรว่าๆ
อย่าสวยาม เพลวันริส์มาสัลอเบาๆ
ไปับบรรยาาศที่แสนอบอุ่น...แ่มันไม่ใ่ับ ิเวล
เ็หนุ่มวัยสิบเ็ปีย่ำเท้าไปามทาที่ปลุม้วยหิมะอย่าุ้นเย
แนทั้สอ้าอถุระาษที่บรรุวัถุิบทำอาหารมามายไว้แน่น
าเมือที่เ็มไป้วยไฟหลาหลายสีเริ่มถูแทนที่้วย้นสนที่มีหิมะเาะประปรายำนวนมาแทน
“วันริส์มาส็ยัวุ่นวายเหมือนทุปี..”
รอยยิ้มบันถูวาึ้นไว้บนใบหน้าทีู่ะน่ารัไปสัหน่อยสำหรับผู้ายแ่็ไม่ไู้บอบบาเท่าผู้หิ
ิเวลเินไปามเส้นทาเล็ๆ ภายในป่าสนนระทั่มาหยุหน้าเนินเล็ๆ
สถานที่ั้บ้านไม้หลัน้อยที่เาอยู่อาศัยมาเือบสิบปี
“ลับมาแล้วรับ”
ร่าเล็เอ่ยออมาอย่าเยินแม้ว่าภายในบ้านะมืสนิทไร้สิ่มีีวิ
็แน่สิในเมื่อเาอยู่นเียวมาลอนี่นา...ไม่สิ
้อบอว่าอยู่นเียวมาั้แ่เมื่อเ็ปี่อน
วามริแล้วบ้านหลันี้ไม่ใ่อเามันเยเป็นอ ‘ใรบาน’
มา่อนแ่แล้วเมื่อเ็ปี่อนเา็หายไปอย่าไร้ร่อรอย
ที่บอว่าใรบาน็เพราะว่าเาหายไปอย่าไร้ร่อรอยริๆ
หายไปแม้ระทั่ในวามทรำอิเวลเอ ทั้ื่อ ใบหน้า
นิสัยทุอย่าเหมือนถูลบออไปนหมสิ้น
แ่สิ่ที่ทำให้เ็หนุ่มเื่อว่ามีใรบานเยอยู่ับเาที่นี่ริ็เป็นเพีย...วามรู้สึ
วามอบอุ่นที่เาไม่เยไ้สัมผัสาใรนอานๆ
นั้น...
ิเวลวาถุระาษไว้บนโ๊ะ่อนะถอเสื้อันหนาวที่ใส่อยู่ออ
สอาเินไปทิ้ัวลบนเียเ่าๆ อย่าเหนื่อยล้า
น่าแปลที่เียอเา่าอุ่นสบายทั้ๆ ที่ไม่มีใรมานอนเลยั้แ่เ้า
นี่ือเรื่อหนึ่ที่เ็หนุ่มินไปะแล้ว
บ้านหลันี้ไม่ว่า้านนอะมีพายุหิมะถล่มหรืออะไรแ่้านใน็ะยัอุ่นสบายไม่มีเปลี่ยน
วามอุ่นสบายอเียเริ่มทำให้วาสีไพลินเริ่มปรือปรอย่อนะปิลในที่สุ
เ็น้อยอาานเ้าสู่ห้วนิทราเสียแล้ว...
ริ๊..ริ๊..
เสียระิ่ที่ระทบันไปมาอย่า่อเนื่อทำให้ร่าบาอิเวล้อำใลืมาื่นึ้นมาอย่า่วยไม่ไ้
เมื่อเ็หนุ่มมอไปนอหน้า่า็พบว่าท้อฟ้ายัมืสนิทไร้แสาวแ่ลับมีเล็หิมะสีาวโปรบปรายลมาแทน
เาอบหิมะที่สุ...เพราะเหมือนว่าวันที่เาพบับนๆ
นั้นรั้แร็เป็นวันที่หิมะ
ิเวลเินออาบ้านหลัเล็ทั้ๆที่ยัใส่เพียเสื้อแนยาวบาๆ ัวเียวเท่านั้น
แ่เาไม่สนเพราะอนนี้หิมะที่ลมานั้นึวามสนใอเาไปนหมสิ้นแล้ว
“เมื่อไหร่ะลับมาหาผม...”
เมื่อเินออมานถึทุ่โล่ที่ปลุมไป้วยหิมะสีาวโพลนิเวล็ทรุัวลนั่บนพื้นอย่าไม่ลัววามหนาว
เพราะบันี้หัวใอเามันหนาวเหน็บยิ่ว่า ทุๆ
วันเาเฝ้ารอและเื่อมาลอว่าใรสันที่เาิถึอยู่ทุเวลานั้นมีอยู่ริ
แ่เมื่อเวลาผ่านไปนล่วเลยมาเ็ปีวามเหาที่อยู่ภายในิใ็เริ่ม่อัวึ้นอย่า้าๆ
เ็หนุ่มนั่อเ่าแล้วร้อสะอื้นเบาๆ
วามเย็นอหิมะเริ่มึมเ้าสู่ร่าายแ่ิเวล็ไมมีทีท่าะว่ายับไปไหนทั้สิ้น
“ผมิถึุ...เลโอ..”
ื่อที่ไม่เยไ้ยินแ่ลับรู้สึผูพันธุ์ัออมาาริมฝีปาบาพร้อมับวามอบอุ่นที่ทาบทับบนไหล่
ิเวลเยหน้าึ้นมอผู้ที่เอาเสื้อลุมัวให่นี้มาลุมให้เาอย่ารวเร็ว
แ่เพราะหยาน้ำาทำให้ารมอเห็นอเาพร่ามัวไปหม
“เ็น้อย...เหุใเ้าถึมานั่อยู่รนี้นเียวล่ะ”
เสียราบเรียบที่เอ่ยถาม่าไม่เ้าับรอยยิ้มว้าบนใบหน้าเลยสันิ
และประโยนั้นเอที่พัทลายำแพภายในิใอิเวลหมสิ้น วามทรำ่าๆ
หลั่ไหลเ้ามาอย่ายาวนาน
วามเ็บปวผสมับวามหนาวเย็นเริ่มมาึ้นนเ็หนุ่มเือบล้มลไปนอนับพื้นีที่มีอ้อมแนแร่มารวบร่าบาเ้าไปแนบออุ่นะ่อน
“ว่าไเ็น้อยอ้า..เ้ายัไม่อบ้าเลยนะ..”
“ฮึ..าานไม่ยอมฟัำออผม..”
ประโยที่ัออมาาปาอิเวลที่อนนี้วามเ็บปวเริ่มหายไปแล้วทำให้เลโอถึับยับยิ้มว้าึ้นไปอี
มือที่อเอวร่าบาไว้็ระับเ้าหาัวมาึ้น
่อนะเอ่ยอีประโยที่ทำเอานฟัยิ้มว้า
“ั้นรั้นี้้าะเป็นานาลอสให้เ้าเอ เ้าะออะไรล่ะ หืม..?”
“อยู่ับผม..ลอไป”
ำอบที่พอะเาไ้อเ็น้อยทำให้ร่าสูเยาเรียวอนรหน้าึ้นมา่อนะูบหนัๆ
เพื่อเป็นารให้ำมั่นสัา..ว่าานาลอสไ้รับฟัำอนั้นแล้ว
“ุหายไปไหนมา..”
เ็หนุ่มเอ่ยถามเมื่อเลโอผละูบออไปแล้ว
ใบหน้าน่ารัแ่านนนถูถามอที่ะ้มลหอมแ้มนในอ้อมออีรั้ไม่ไ้
“เรื่อนั้นมันผ่านไปแล้ว็่ามันเถอะ...อนนี้เ้ารู้แ่ว่า..”ายหนุ่มยิ้มอีรั้เมื่อเห็นิเวลทำหน้า
“่อไปนี้้าะเป็นทั้าานและาน้าที่ะมอบวามรัั่วนิรันร์ให้เ้า..ิเวล”
‘เ็น้อย..หาเ้าเหาเ้าะไปอยู่ับ้าหรือไม่’
าานหนุ่มหันมาถามเ็น้อย้าัว
มือเล็ป้อมเาะเี่ยวมือเาไว้แน่นราวับว่าลัวเาะหายไปทำให้าานยิ้มยาอย่าเาถึับหัวเราะออมาเบาๆ
้วยวามบัน เ็น้อยผู้ไร้เียสาเอียอนิๆ ่อนถามลับ
‘ผมไปอยู่ับุาานไ้้วยหรอรับ?’
‘ไ้สิ..แล้ว่อไปนี้เ้า็ไม่้อเรีย้าว่าุาานแล้ว เรียเลโอ็พอ..’
‘ั้นเลโอ็้อเรียผมว่าิเวลเหมือนันนะ!’
‘ิเวล...ิเวลอ้า ็ฟัูไม่เลวนะ..’
พูบเลโอ็ระับมือเล็ๆ
อิเวลแน่น ทัู้่เินไปามทาที่ปลุมไป้วยหิมะ
ไฟสอ้าทาที่สาส่อไปทั่วทุสารทิศยิ่ทำให้วันริส์มาสในปีนั้นูึัมาว่าเิม
เล็หิมะสีาวนวลเริ่มร่วหล่นาฟ้าอีรั้เพื่อเป็นสัาว่า...ริส์มาสสำหรับหนึ่มนุษย์หนึ่าานเพิ่ะเริ่มึ้นเท่านั้น...
…MERRY CHRISTMAS…
ผลงานอื่นๆ ของ นอทอกอ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ นอทอกอ
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"น่าอ่าน"
(แจ้งลบ)เมื่อซานต้าขอแล้วไมาสมหวัง เด็กน้อยจึงเลือกที่จะขอพรจากซาตาน เมื่อซาตานให้เขามากขนาดนี้ งั้นเด็กน้อยคนนี้ก็ขอรักซาตานตัวร้ายหมดหัวใจ น่าสุกมากๆๆๆๆๆๆๆ จิเวลของเราน่าถนุถนอมฝุดๆ คุณเลโอก็น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 5555555 อยากติดแฮดแท็ก #ซาตานกินเด็ก จัง อิอิ เราขอติดตาม เรื่องเก่าก็ขยันมาอัพหน่อยนะไรท์ ;) อ่านเพิ่มเติม
เมื่อซานต้าขอแล้วไมาสมหวัง เด็กน้อยจึงเลือกที่จะขอพรจากซาตาน เมื่อซาตานให้เขามากขนาดนี้ งั้นเด็กน้อยคนนี้ก็ขอรักซาตานตัวร้ายหมดหัวใจ น่าสุกมากๆๆๆๆๆๆๆ จิเวลของเราน่าถนุถนอมฝุดๆ คุณเลโอก็น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 5555555 อยากติดแฮดแท็ก #ซาตานกินเด็ก จัง อิอิ เราขอติดตาม เรื่องเก่าก็ขยันมาอัพหน่อยนะไรท์ ;)
Akane View | 20 ธ.ค. 58
-
1
-
0
คำนิยมล่าสุด
"น่าอ่าน"
(แจ้งลบ)เมื่อซานต้าขอแล้วไมาสมหวัง เด็กน้อยจึงเลือกที่จะขอพรจากซาตาน เมื่อซาตานให้เขามากขนาดนี้ งั้นเด็กน้อยคนนี้ก็ขอรักซาตานตัวร้ายหมดหัวใจ น่าสุกมากๆๆๆๆๆๆๆ จิเวลของเราน่าถนุถนอมฝุดๆ คุณเลโอก็น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 5555555 อยากติดแฮดแท็ก #ซาตานกินเด็ก จัง อิอิ เราขอติดตาม เรื่องเก่าก็ขยันมาอัพหน่อยนะไรท์ ;) อ่านเพิ่มเติม
เมื่อซานต้าขอแล้วไมาสมหวัง เด็กน้อยจึงเลือกที่จะขอพรจากซาตาน เมื่อซาตานให้เขามากขนาดนี้ งั้นเด็กน้อยคนนี้ก็ขอรักซาตานตัวร้ายหมดหัวใจ น่าสุกมากๆๆๆๆๆๆๆ จิเวลของเราน่าถนุถนอมฝุดๆ คุณเลโอก็น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 5555555 อยากติดแฮดแท็ก #ซาตานกินเด็ก จัง อิอิ เราขอติดตาม เรื่องเก่าก็ขยันมาอัพหน่อยนะไรท์ ;)
Akane View | 20 ธ.ค. 58
-
1
-
0
ความคิดเห็น